EMERE

EMERE

olim auferre, unde eximere; et interimere, q saepius eximere Solin. c. 16. Controversum laeta sunt fuera, adeo utexemptos Gaudiis prosequantur. Et Arnob. adv. Gentes l. 1. Interempto revocavit ad vitam. Ubi non occisos sed simpliciter e medio subatos, intelligunt Eruditi. Postmodum rei dominium, dato pretio, in se transferre, verbum denotare coepit, quod Liberi Patris inventum, Plin. l. 7. c. 56. Emere ac vendere instituit Liber Pater. Cui rei apud Athenienses Agoranomi praefecti sunt, quorum cura erat, ne imponerent et fraudem facerent, sive venditores, sive meptores, teste Theophrasto in Libris LL. Quare re etiam nondum emptori traditâ, sed arrhâ tantum a venditore acceptâ; si venditor a contractu recedere vellet, adversus hunc competebat ei βεβαιώσεως actio, ut ex Harpocratione discimus. Quamquam sine praesenti pecunia vix quicquam in ea Civitate emeretur, ut videre est in Plauti Asinaria. Ut autem obviam iretur Dardanariorum avaritiae, lege cautum est, ne coemerent, qui in Urbe erant, frumenti plus quinquaginta phormis quae ut exacte observaretur, Sitophylaces constituti sunt etc. Vide hic passim ubi de Foro, Pantopolis, Sitophylacibus etc. uti de ritu Sponsam, emendi, supra in voce Coemptio.